Zoophilia

ผมขอคั่นกลิ่นอายแห่งประวัติศาสตร์กฎหมายไว้ก่อน เพราะรู้สึกว่าหยิบเรื่องนี้มาเขียนแล้วเกิดความยากลำบากเหลือเกินในการโพส และมักจะมีเหตุเภทภัย อันตรายมารบกวนบล็อกผมเสมอ ลองดูครับ เผื่อมันจะบรรเทาเบาบางลง วันนี้มาว่ากันถึงข่าวเบาๆ แปลกๆ กันหน่อยดีกว่า เพื่อนรักส่งลิงก์ (มิใช่ลิงค์ แน่ๆครับ ฮ่าๆ ใครใคร่รู้ความหมายของ ลิงก์ และลิงค์ ก็เชิญที่บล็อกคุณ ปิ่น ปรเมศวร์ ครับ) ข่าวนี้มาให้ครับ พิลึกคนข่มขืนหมูสาว หลายคนแสดงความเห็นประหลาดชวนหัว เหลือเกิน ทำนอง ไปรู้ได้ไงว่าเป็นการข่มขืนมัน ดูหน้าแม่หมูออกจะพริ้มเพราปานนั้น มันอาจสมยอมก็ได้ (โห คิดไปได้ครับท่านผู้ชม นี่มันข้อแก้ตัวหลักของบรรดาหื่นกามทั้งหลาย ยามอยู่ในห้องพิจารณาของศาล เมื่อโดนข้อหาข่มขืนกระทำชำเรานี่หว่า) นายแพทย์หลายท่านลงความเห็นว่าหมอนี่เป็นโรคจิตชนิดหนึ่ง เนื่องจากได้รับข้อมูลจากเพื่อนบ้านละแวกนั้น ว่าไอ้หมอนี่ ชอบมีเพศสัมพันธ์กับสัตว์เลี้ยงของชาวบ้าน ไม่ว่าจะเป็น วัว ควาย หรือสุกร โอ้ แม่เจ้า แต่ต้องทำความเข้าใจกันนิดนึงนะครับว่า ที่หมอแกว่าเป็นโรคจิตนี่ คนละเรื่อง คนละอย่างกับ คุณจิตรลดา มือมีดที่เข้าไปจ้วงแทงเด็กหญิงในโรงเรียนเซ็นต์โยฯ นะครับ รายนั้นแกเป็น “จิตเภท” หรือ Schizophrenia (อาศัยความรู้ทางนิติจิตเวชอันน้อยนิดของผม จำได้เลาๆว่า มันมาจากคำว่า “จิตใจ” และ “การแยก” นั่นก็คือ ภาวะจิตแยกนั่นเองครับ อาการพื้นฐานคือ หูแว่ว ประสาทหลอน เห็นภาพ หรือได้ยินเสียงที่ไม่มีจริง และมีอาการหวาดกลัว เหมือนพวกเมายาน่ะครับ …จริงๆผมเคยเขียนเรื่องนี้ไว้ในบล็อกตอนหนึ่งของผมที่นานมากแล้ว ยังไงใครสนใจลองจิ้มไปอ่านกัน ที่นี่ ครับ) ซึ่งอาการเช่นนี้ ถือได้ว่า เป็น “โรคจิต” หรือ “จิตบกพร่อง” ทำให้สำนึกความรู้ผิดชอบชั่วดี การตัดสินใจกระทำความผิดบกพร่อง (ในความหมายของ “ความชั่ว” ที่ผมเคยเกริ่นๆไว้ ในตอน “คุณจะเลือกทางไหน”) ซึ่งผู้กระทำผิดในขณะที่จิตบกพร่องแบบนี้ กฎหมายยกเว้นโทษ หรือ ไม่เอาโทษครับ เพราะไร้ประโยชน์อันใด ให้ส่งไปรักษาตามกระบวนการดีกว่า แต่ถ้ายังมีความรู้ผิดชอบอยู่บ้างขณะกระทำ (ก็แบบคุณจิตรลดานั่นแหล่ะครับ) อันนี้กฎหมายไม่ได้ยกเว้นโทษเลยนะครับ เพียงแต่ให้ศาลท่านลดโทษให้แล้วแต่จะเห็นควร โดยต้องให้ไปรักษาตัวก่อนจนกว่าจะมีความสามารถเพียงพอที่จะต่อสู้คดีตามกระบวนการยุติธรรมได้ สำหรับไอ้หนุ่มวิตถารนี้ อาการไม่ได้อยู่ในข่ายของการยกเว้นโทษแต่อย่างใดนะครับ ไม่ใช่ โรคจิต หรือ จิตฟั่นเฟือนตามความหมายของ ประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 65 แต่อย่างใด พฤติกรรมแบบนี้เข้าเรียกว่า “พวกพฤติกรรมเบี่ยงเบน” เช่นเดียวกับพวก ชอบมีเพศสัมพันธ์แบบวิตถารทั่วไป พวกชอบโชว์ ชอบสะสมชุดชั้นใน อาการชอบเสพสังวาสกับสัตว์นี้ เรียกว่า พวก Zoophilia แต่แม้จะไม่อยู่ในข่ายที่จะยกเว้นโทษ หรือไม่ต้องรับโทษ แต่การปล่อยให้เขายังเป็นเช่นนั้นต่อไปไม่ได้ส่งผลดีอะไรต่อตัวเขาและสังคมเลยครับ ยังไงก็ต้องบำบัดรักษา แต่ที่ยังเป็นปัญหาคือ กระบวนการรักษานั้นจะทำอย่างไร หากต้องใช้ระบบสมัครใจในการเข้ารับการรักษา เพราะบ้านเรายังไม่มีกฎหมายอย่างประเทศอังกฤษ รู้สึกจะเป็น Mental Health Act ที่ให้อำนาจเจ้าหน้าที่ตำรวจหรือฝ่ายปกครอง (ถ้าจำไม่ผิด) สามารถที่จะจับกุม ควบคุมตัวผู้มีความผิดปกติทางจิต และมีพฤติการณ์เบี่ยงเบนที่อาจก่ออันตรายให้แก่สังคมและคนรอบข้าง เพื่อเอามารักษาน่ะครับ แต่ที่กฎหมายฉบับนี้ยังไม่มีในประเทศไทย แม้ว่าจะมีแนวคิดผลักดันให้มีก็ตาม ก็เพราะ ผมว่าบุคคลากรในกระบวนการยุติธรรมเองที่มีความรู้ขนาดสามารถใช้ดุลพินิจได้อย่างถูกต้องในการจับกุมและควบคุมตัวผู้ต้องสงสัยว่ามีความผิดปกติทางจิต หรือมีพฤติกรรมเบี่ยงเบนจน “น่าจะเป็นอันตรายแก่สังคมและคนรอบข้าง” นั้น น่าเป็นห่วงว่าเราจะพร้อมแค่ไหนในการสร้างองค์ความรู้ให้แก่บุคคลากรของเรา เพื่อเป็นหลักประกันมิให้เกิดการบิดเบือนการใช้อำนาจที่มีในการไปจับกุม ควบคุมตัวบุคคลใดโดยไม่สุจริต หรือ อย่างน้อยก็ประมาทล่ะ แต่ในอนาคตอาจจะต้องหยิบมาพิจารณาอย่างจริงๆจังๆแล้วล่ะมั๊งครับ แหม พอเห็นพฤติกรรมเบี่ยงเบนเช่นนี้พาลให้นึกถึงไอ้เพื่อนรักของผมจริงๆ แม้มันจะไม่มีพฤติกรรมชอบสัตว์อย่างหนุ่มกลัดมันในข่าว แต่ผมว่าอาการมันก็น่าห่วงว่าอาจจะเป็นพวก “Pedophilia” ได้เหมือนกัน พวก “ชอบเด็ก” น่ะครับ ฮ่าๆๆๆ